Nancy Werbrouck houdt ervan haar grenzen te verleggen:

ook tijdens de coronacrisis vindt ze voldoende uitdaging in het sporten.

Door de coronacrisis en bijhorende lockdown zagen zowel professionele atleten als recreatieve sporters doelen wegvallen waar ze vaak reeds lange tijd naartoe gewerkt hadden. Dat is ook het geval voor Nancy Werbrouck (48). Deze West-Vlaamse onderneemster, partner in een headhunting en interim-management kantoor, en moeder van intussen twee volwassen kinderen vindt haar ontspanning in het triatlon. Nancy is een dame die een uitdaging niet uit de weg gaat en graag haar grenzen verlegt. Dit jaar wilde ze op 28 juni deelnemen aan de Ironman 70.3 Westfriesland, maar door de coronamaatregelen kan de wedstrijd niet doorgaan op deze datum. Wat doe je als jouw sportieve doel plots wegvalt? Nancy gaat alvast heel positief om met de situatie en blijft actief! Want sporten, dat is haar manier van ontspannen.

Met stadsfiets op de Mont Ventoux

Na de geboorte van mijn zoon 18 jaar geleden, wilde ik opnieuw sportiever worden. Ik ben toen met een gewone stadsfiets beginnen rijden hier in de streek. Van mijn woonplaats Izegem naar het nabijgelegen dorp Ooigem en terug. Dat is vier jaar later geëindigd op de Mont Ventoux, ook op mijn stadsfiets. Dat is de aard van het beestje: ik wil altijd mijn grenzen verleggen. En zo ben ik dus van ritjes over West-Vlaamse wegen beland op de Reus van de Provence. Uiteindelijk heb ik mijn stadsfiets dan toch ingeruild voor een koersfiets. En vervolgens startte ik ook met lopen en zwemmen. Opnieuw verlegde ik mijn grenzen, want ik kon niet crawlzwemmen. Ik kreeg het onder de knie en toen kwam de volgende stap: een triatlon. In 2013 nam ik deel aan mijn eerste halve triatlon, een Ironman in Luxemburg. Een schitterende belevenis! Toewerken naar een doel en dat succesvol kunnen beëindigen: dat voelde goed. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe uitdagingen en ik wilde me nadien wagen aan een marathon. Zou ik 42 kilometer kunnen lopen? Ik wilde het alvast proberen! Ik schreef me met twee andere sportievelingen in voor de Challenge in Almere in 2014. Iedereen nam een andere discipline van het triatlon voor zijn rekening en ik koos voor het lopen. Zo kon ik die marathon afvinken!

Westfriesland 70.3

Omwille van medische redenen mocht ik een aantal jaar niet zwemmen. Maar ik ben positief ingesteld en heb me toen voluit gesmeten op het lopen en fietsen. Twee jaar lang deed ik aan de lange afstand in het duatlon. Maar het bleef kriebelen om opnieuw een triatlon af te werken. Zeker toen ik vorig jaar voor vrienden ging supporteren die deelnamen aan de Ironman in Nice. Die sfeer was geweldig en ik dacht: dit wil ik ook nog eens doen. Ik schreef me meteen in voor de Ironman Westfriesland 70.3, die normaal zou plaatsvinden op 28 juni. Ik leefde daar de voorbije maanden enorm naartoe, maar toen kwam het nieuws dat dit evenement door de coronacrisis niet kon doorgaan.

“Na het sporten kom ik gelukkig thuis”

Op dat ogenblik kwam het eigenlijk niet meer als een verrassing, want het ene evenement na het andere werd in die periode geannuleerd. De 100km-run van Kom Op Tegen Kanker waaraan ik met een team van vier zou deelnemen, was al eerder afgelast. Dat de Ironman in Friesland niet kon doorgaan kwam ook minder hard aan dan toen ik enkele jaren geleden van de dokter hoorde dat ik van de ene op de andere dag niet meer mocht zwemmen. In één klap zag ik toen mijn doel, een Ironman in Mallorca, wegvallen. Toen moest ik toekijken hoe mijn vrienden wel aan de start stonden en het water indoken. Nu zit iedereen in hetzelfde schuitje. Toegegeven, toen de e-mail van de organisatie van Westfriesland 70.3 binnenkwam, was het even vloeken. Maar ik heb snel de klik gemaakt: ik blijf trainen. Er komt ofwel een editie later dit najaar of ik vind een alternatieve wedstrijd om aan deel te nemen en anders is het voor 2021. Ik wil dan niet opnieuw helemaal van nul moeten opbouwen. Bovendien vind ik het sporten gewoon plezant en geeft het me energie. Als ik ’s avonds ga fietsen of lopen, kom ik nadien gelukkig thuis.

Begeleiding van FuseAction tijdens de lockdown

Ook nu volg ik de schema’s van mijn coach Brecht Gravensteyn. De training beperkt zich tot lopen en fietsen. Zwemmen is door de coronamaatregelen niet mogelijk. Ik houd hetzelfde ritme aan als voorheen: één rustdag in de week en de andere dagen sporten.

“Dankzij de begeleiding van coach Brecht moet ik me enkele bezighouden met het sporten zelf”

Ik kwam eind vorig jaar bij FuseAction terecht. Na de zomer was ik gestart met trainen voor de Westfriesland 70.3. Ik dacht dat ik het op basis van mijn ervaring en wat opzoekingen op internet wel zou redden. Niet dus. In december voelde ik dat ik mezelf aan het opbranden was. Mijn lichaam was moe en ik vond het juiste ritme niet. Ik werd ongerust en vroeg me af of ik wel klaar zou zijn tegen de Ironman in Friesland. Begeleiding zoeken voor het trainen, bleek de juiste keuze. Ik moest niet meer nadenken over het opmaken van mijn planning. Ik moest gewoon uitvoeren. Drie uur fietsen vandaag? Oké. Vijf uur fietsen? Oké. Dat ik dat aspect kon loslaten, was een last die van mijn schouders viel. Ik moest me enkele bezighouden met het sporten zelf. Mentaal was dat heel belangrijk voor mij. Ik had en heb het volste vertrouwen in Brecht, dat hij me tijdig voor mijn doel kan klaarstomen.

Relativeer en focus op het positieve

Wanneer die wedstrijd eraan komt, weet ik dus niet. Maar ik beleef momenteel gewoon plezier aan het sporten op zich, in wat een heel bizarre periode is voor ons allemaal. Het is een voorrecht dat we nog buiten mógen sporten. Ik focus op het positieve: ik kan nog altijd lopen en fietsen en zo mijn hoofd leegmaken. Bovendien kan ik het wegvallen van de Westfriesland 70.3 ook relativeren. Ik ben geen profsporter die naar de Olympische Spelen toewerkte en dit is niet mijn broodwinning. Ik kan mijn doelen ook uit mezelf halen. Dus stoppen met sporten op dit moment? Nee! Ik kijk vooruit en blijf ambitieus. Daarbij heb ik op vandaag ook de ondersteuning van Brecht met voldoende uitdagende trainingen. En afwisseling in de trainingen. Zo daag ik mezelf steeds uit om beter te doen.